اکھے جد مِلدائے
بشرمی گلاں کردائے
جد ملدائے بشرمی گلاں کر دائے
”کیہ بشرمی گلاں کردائے نی
دس کیہ بشرمی گلاں کر دائے؟“
میں پچھنی آں سوڑی پے کے ¾
پر اوہ مونہوں پُھٹدی کجھ نہیں
چر پچھوں کل پھیر متھے لگی
میں حال حوال پچھیا
تے پھیر اوہو گل
اکھے جد ملدائے بشرمی گلاں کر دائے
کدی ایہہ منگدائے
کدی اوہ منگدائے
”اوہ ربا“ میں سر پھڑ لیا
”تے نہ دے بھیڑئیے نہ دے“ میں آکھیا
”کاہدا اختیار اے اوس دا تیرے تے؟“
اکھے نہ آکھاں تے متاں اوہ مِلنا ای چھڈ دئے۔
خبرے اوہ میتھوں اوہلا پئی کر دی سی
کسے گل دا؟
مینوں اکا سمجھ نہ آئی پوری گل دی
اوہ کیہ چاہندی اے تے کیہ نہیں
آخر اک دن کہندی اے
جے اوہ سبھ کجھ دے دیواں
تے پھیر ایس دنیا وچ رہن دا فائدہ کوئی نہیں
توں دس
کون اے جو بِن فائدے توں
کجھ کردائے
جے اوہ دے دیواں
جو اوہ منگدائے
تے جیون دا رُولا کوئی نہیں
جے میں ای نہیں
تے پھیر میرے جیون تے نہ جیون وچ
فرق ای کوئی نہیں رہندا
جد مینوں خبر ہوئی
معاملہ کیہ اے
میرا جی ڈول گیا
اوہدی جھولی وچ بیٹھی
اوہ جھوٹے تے لیندی سی
پر بدلے وچ اوہ جو منگدا سی
اوہ دین توں سنگدی سی
میں اوہنوں گل نال لایا تے آکھیا
”جے اوہ میتھوں منگدا
جوتیتھوں منگدائے
تے میں نہ نہیں سی کرنی
میں نہیں تے اوہ تے ہے اے نا؟
جد تائیں اوہ ہے اے
کون آہندائے
میں نہیں تے کجھ وی نہیں؟“
