ہو ”ایہہ تن میرا چشماں ہووے۔۔۔۔۔۔“ باہو

اوہدی چپ وچ چانن سی
اوس چانن وچ کھڑیا اک بوٹا سی
جیہڑا اوس چانن توں پہلاں کوئی نہیں سی

اوس بوٹے دے پتے
لشکاں مار دے ورقے سن
تے اوہناں ورقیاں دے وچ
پھلاں دی تھاں کھڑیاں دو اکھاں سن
اوہ جھپدیاں تے نہیں سن
پر لگدیاں بالکل اکھاں سن

میرا دل کیتا
اک ورقہ پاڑ کے ویکھاں
اوہناں تے کجھ لکھیا اے
یاںاوہ چپ تے چانن وچ رجھے
بس خالی ورقے نیں

میں ہتھ اگے کر نیڑے ہویا
تے میرا خیال اے
پہلی واری ایس بوٹے نے اکھ جھپکی
میں تربک کے پچھے ہٹیا
اڈی نے ٹھیڈا کھاہدا
میں پچھے ول انج الٹ کے ڈگا
جیوں دھرتی نے مینوں آپنے ول کھچیا ہووے
تے اوہدی چھک ودھ کے
سورج جنی ہو گئی ہووے

میں اوتھے
زِمیں تے ڈگاّ
اُٹھن دا سوچاں
پر اُٹھیا نہ جاوے
پھیر اکدم میں کیہ تکنا:
اوہ ورقہ
جیس ول میں ودھیا ساں
اُلرکے میرے ول ہویا
میں ماسا سر چک کے تکیا
اُس تے ’ہو‘ دا اکھر
لکھیا سی