مینوں ایہہ پک سی
اوہ اوہ نہیں اے جو دسدا اے
انج کوئی گل اوس وچ ایسی دسدی نہیں سی
جو اوہدے کوئی ہور ہوون دا
جھولا پائے
پر خبرے کیوں مینوں پک سی
اوہ اوہ نہیں اے
جو اوہ دسدا سی
جے اوہ اوہ نہیں
جو اوہ دسدا اے
تے پھیر کون اے اوہ؟
میرا بھلیکھا سئی
پر بڑا بھیڑا بھلیکھا سی
جیس انج میرے پچھے لگیاں رہنا
جیویں میرے چت دا
پرچھاواں ہووے
میں چھپ چھپ کے اوہدا پچھا کرنا
اینا کہ کم کار وی چھڈ بیٹھا
اینا کہ لگے میں اوہدا پرچھاواں ہاں
جیہڑا اوس توں کجھ چِر
پچھے ٹرنا ہاں
ایسی ہٹک سی ایہہ
میوں اندروں باہروں رول گئی
اک دو واری پج پا کے ملیا وی اوہنوں
پر گل اگے نہیں ودھی
میرا شک ودھیا نہیں
تے گھٹیا وی نہیں
جے ایہہ کدھروں ہوروں آیا اے
میں سوچیا
تے پھیر ایہنے جانا وی کدھرے ہور اے
ایہنے گور نہیں پینا
گوریں پیسی کوئی ہور*
آخر اک دن
میرا صبر پیالا اچھل پیا
ایہہ کون اے؟
ہاں اج اُترلیساں ایس تھوں
یاں اُپرّ ویساں آپوں
پچھلی رات دا ویلا سی
میں اوہدے مگرے ساں
اک سکھنی تھاں ویکھ کے
میں ماری چھال تے
جا پھڑیا گچی توں
میں اُتے اوہ تھلے
”دس کون اے توں؟“
ترکھے ساہ لیندیاں میں اوس توں پچھیا
”تے کتھوں آیا ایں؟“
پہلاں تے اوہ بالکل نہیں ہلیا
میں ڈریا بھاویں ہتھوں نکل گیا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
*بُلھے شاہ اسیں مرنا ناہیں
گور پیا کوئی ہور
”کون اے توں
دسدا کیوں نہیں؟“
جو چایا ای سٹ دے میاں مردانیا
آکھن لگا
جو چایا ای دنیا توں سٹ دے
پھیر ویکھیں کون آں میں
”کیہ چایا اے میں جو سٹ داں“
میں جھبدے آکھیا
”میرے ہتھ خالی نیں
کیہ چایا اے میں دنیا توں
جو سٹ داں؟“
دنیا چھڈن دا ڈر
تیرے ہتھاں وچ نہیں
تیرے اندر اے
سٹ دے دنیا چھڈن دا ڈر
تے پھیر ویکھیں میں توں ہاں
یاں کوئی ہور!
میں بھڑک کے پچھے ہٹیا
اوہ اوتھے کوئی نہیں سی
