اوہ مرشد دے گھر سنھ لائی بیٹھا سی
مینوںخبر ہوئی
تے میرا تن مڑھکے وچ پگھر گیا
ایہہ توں کیہ کیتا بھلیا لوکا
توں مرشد دے گھر جا سنھ لائی؟
چپ چپیتا بیٹھا میرے ول ویکھے
جیویں جیبھ تالو نال سی بیٹھا ہووے،
اوئے بول
ایہہ کیہ اچرج کھیڈ بنائی بیٹھا ایں
کس اج تائیں
مرشد دے گھر سنھ لائی اے
آوندیاں ستاں نسلاں
دے کرم گنوائی بیٹھا ایں
خبر اے تینوں
کیہ کر بیٹھا ایں؟
کیہ کر بیٹھا ایں؟
جیویں سپ سنگھ گیا ہوئیوس
اکھیاں کھلیاں
جیویں پاٹن نوں آئیاں ہوون
پلکاں بھروٹیاں نال ٹنگیاں
منہ تے اک رنگ آوے
اک جاوے
میں ہتھ لایا تے
جُثہ انج تپے
جیویں بھٹھی چوں بن کے ہُنے آیا ہووے
میں تڑف رہیاساں
پر اوس وچ ہِلجل کوئی نہیں سی
مینوں خبر سی
تھوڑے چر نوں
سبھ تائیں گل جا پجنی ایں
تے اوہدی بوٹی بوٹی ہو جانی ایں
میرا دل کردا سی
اوہ دسے تے سہی اوس انج کیوں کیتا
خبرے اوس تائیں میری سک اپڑ گئی
تے ہولی جیہی کہندائے،
مرشد دے کہن تے
سبھ کجھ کیتا اے
کوڑ نہ مار اوہ پاگل دیا پترا
کون منیسی تینوں؟
کون سنیسی تیری الٹی فکر نوں؟
فیر اکدم اٹھ کھلوتا
تے انج بولن لگا
جیویں مرزے دی وار
مڑ لکھدا ہووے
اکھے
جیس مرشد دے گھر سنھ نہیں لائی
اوس مرشد دا اک شبد نہیں سنیا
اک شبد نہیں سنیا،
مرشد دا گھر
خانہ کعبہ
جِتھے لوکیں سجدا ٹیکن
تے رب دور دراڈا بیٹھا لوچے
کوئی سنھ لاوے ایس اٹاں دی چار دیواری نوں
میں کیتی رب دی اچھا پوری
میں پگیا میں سبھ توں پہلاں
اوس کول جاواں
میں کیتا پالن ذکر دا
میں پیتا زہر پیالا فقر دا
میتھوں لہہ گئی بکل شرک دی
میں الٹا میری ذات وی الٹی
مینوں بُلھیوں سنیہا عشق دا
میں بھنیا گھر مرشد دا
مینوں گڑھتی ربی مہر دی
کھول دے بوہے باریاں
تے آون دے پتھر میرے پیر بھراواں دے
میرا ویلا ہویا جاون دا
سوہا جوڑا لاون دا
