بڑا چر ہویا
اوہنوں ایہو خبر سی
کہ اوہ مر چکیا اے
پھیر کیہ ہویا ¾
اک دن اک واءجھلی
تے اوس نوں چنگی لگی
اوہدے لٹکے کن اچن چیتی اٹھ کھلوتے
”ایہہ کیہ ؟
ایہہ واءکتھوں آئی
تے کیویں جا اپڑی
میرے سُتے امبراں تائیں؟“
اوہدا اکھیاں کھولن نوں جی کیتا
کجھ چر لگا
پر آخر جد اوس آل دوالے تکیا
دریاواں وچ پانی ہیٹھاں سی
پر اجے وگدا سی
رکھاں دے پتے جھڑ گئے سن
پر نویاں دے سنیہڑے
کولے ای سن
سورج دی ادھی لنگھ گئی سی
پر باقی دی اجے پوری سی
دن تے رات اُنج نالو نال سکھاوندے نہیں سن
پر اک دوجے نوں اجے جھلدے سن
اوہ حیران!
ایہہ کیویں ہویا ؟
اوہنوں کیوں لگدا سی
اوہ کدوکنا مر چکیا اے
جد سارا کجھ اجے زندہ سی؟
اوس پانی دا گھٹ پیتا
تے اک مسکان اوہنوں کولوں لنگھدی دسی
اوس مسکان دا جُثہ
بھریا بھریا تے لشکاں ماردا سی
پھیر اک سجرے خیالاں دا گچھا
اوس مسکان دے پچھے پچھے اڈدا دِسیا
جیوں اوہنوں آپنیاں بانہواں وچ ول کے
چمنا چاہندے ہوون
یاں ہو سکدائے
اوس نال سون دے چکر وچ ہوون
انج جاپدا سی
جیویں ایس مسکان دا
اوہناں خیالاں توں بہتا لما چر
بچن دا جیوڑا کوئی نہیں سی
